راه‌های انس با قرآن از دیدگاه روایات
با وجود این، چرا قرآن می‌گوید که در قیامت، پیامبر (صلی الله
عیله و آله) از مهجوریت قرآن شکایت دارد؟ آیا آن حضرت از امّت زمان خود گله
می‌کند یا از مسلمانان بعد از آن دوران؟
( ادامه مطلب )
به نظر می‌رسد با توجّه به ارتباط و علاقه‌ای که بین اصحاب و پیامبر (صلی الله عیله و آله) در آن زمان بوده است، این شکایت، متوجّه دوران بعد از پیامبر (صلی الله عیله و آله) باشد. روایت معتبری ذیل آیه: «رب انّ قومی اتّخذوا هذا القرآن مهجوراً» 2 پیدا نشده که منشأ قضاوت صحیح باشد؛ ولی با توجّه به آنچه گذشت، احتمال اینکه امّت بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله) مشمول این شکایت باشند، بیشتر است.
برای خارج شدن قرآن از مهجوریت، این مجموعه نوشتار در پی آن است که روایات وارد شده در مورد قرآن را به صورتی نظام‌مند در آورد. حاصل این سیر طولی که در روایات مربوط به قرآن انجام شده، این خواهد بود که هر کس به فراخور ظرفیت و توان خویش از قرآن بهره گیرد و عدم توانایی در یک مرحله، او را از مراحل قبل محروم نکند.
این مجموعه پنج قسمت خواهد داشت که در اولین قسمت «انس با قرآن» تعریف شده و در چهار قسمت بعد، نظامی که در روایات مربوط به انس با قرآن وجود دارد، بررسی خواهد شد به طوری که هر کس به فراخور حال خویش می‌تواند از این منبع فیض الهی بهره گیرد.
و اما امروز: اُنس با قرآن
«انس» در لغت، معنایی مقابل «وحشت» دارد 3 و انس انسان به چیزی، بدین معناست که از آن، هیچ وحشت و اضطرابی ندارد و همراه با آن به آرامش می‌رسد. انسانِ کمال طلب، فقط به امور مادّی بسنده نمی‌کند و به سوی هدف‌های والاتری گام بر می‌دارد؛ لذا وحشت و تنهایی خود را در پناه امور معنوی زائل می‌کند. در روایات، به انس با علم و معرفت به قرآن و ذکر خدا سفارش شده است.
امام سجاد (علیه السلام) فرمود: «اگر هم هیچ موجودی بر روی زمین زنده نماند و من تنها باشم، مادام که قرآن با من
است، وحشتی نخواهم داشت».7 تعبیرات این چنین در سخنان ائمه (علیهم السلام) فراوان وجود دارد و معمولاً برای تأکید بر موضوعات مهم، این گونه سخن گفته‌اند؛ خصوصاً در مورد قرآن که «تبیاناً لکلّ شیء» 8 است.
آنچه انسان در مسیر هدایت به آن نیاز داشته باشد، در قرآن پیدا می‌کند. حتّی اگر انسان در معرض ترنّم آیات الهی قرار گیرد و به آیات آن گوش بسپارد و قصد التذاذ معنوی از آن را نداشته باشد، به ایمانش افزوده می‌شود و احساس آرامش می‌کند: «انّما المۆمنون اذا ذکر اللّه وجلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم آیاته زادتهم ایماناً».9 آنهایی که در محافل قرآنی حضور داشته‌اند و تا اندازه‌ای با معانی آن نیز آشنا بوده‌اند، با شنیدن آیات رحمت به شوق آمده و مسرور گشته‌اند و از شنیدن آیات عذاب، حالت حزن به خود گرفته‌اند و در مجموع، ایمانشان استوارتر گشته است؛ چرا که قرآن، هم می‌تواند موجبات لذّت معنوی را فراهم کند و هم کتاب عمل باشد. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «به دنبال مونسی بودم که در پناه آن، آرامش پیدا کنم، آن را در قرائت قرآن یافتم» 10.
به لطف حضرت باری در قسمت آینده مراحل اول و دوم انس با قرآن را برایتان تبیین خواهد شد.
1. صحیح البخاری، ج 4، ص 1547 (ح 3991)؛ صحیح مسلم، ج 4، ص 1944 (ح 24999).
2. سوره فرقان، آیه 30.
3. معجم مقاییس اللغة، ابن فارس، ج 1، ص 145؛ تاج العروس، جلال الدین السیوطی، ج 8، ص 188.
4. غررالحکم و دررالکلم، عبدالواحد الآمِدی، ح 8790.
5. جامع الأخبار، محمد بن محمد الشعیری، ص 511 (ح 1431).
6. نهج البلاغه، خطبه 227.
7. تفسیر العیاشی، ج 1، ص 23(ح 23).
8. سوره نحل، آیه 89.
9. سوره انفال، آیه 2.
10. مستدرک الوسائل، میرزا حسین النوری، ج 12، ص 174.
