چه کنیم قرآن نفرینمان نکند ؟

چه کنیم قرآن نفرینمان نکند ؟

حقیقت صراط:  در روایات معصومین (علیهم‌السلام) وارد شده است که قرآن در روز قیامت به صورت مردی جلوه می‌کند و از برخی شفاعت کرده و برخی دیگر را مورد عتاب قرار داده و نکوهش می‌کند.( ادامه مطلب )

به طور مثال امام محمد باقر(علیه‌السلام) در حدیثی زیبا به بیان و شرح این واقعه پرداخته و می‌فرماید: «قرآن را یاد بگیرید، چون قرآن در روز قیامت در نیكوترین و زیباترین چهره‏‌ها می‌آید و تمام مخلوقات به او نگاه می‌كنند، مردم در آن روز یك صد و بیست هزار صف می‌باشند؛ هشتاد هزار صف از امت رسول خدا(صلی‌الله‌ علیه ‌و آله) و چهل هزار صف از سایر امت‌ها.

قرآن به صورت مردى می‌آید در برابر صف مسلمانان قرار گرفته و سلام‏ می‌كند، همه به او نگاه می‌كنند و می‌گویند: «لَا إلَهَ إلَّا اللَهُ الْحَلِیمُ الْكَرِیم» این مرد از زمره مسلمانان است و ما او را به اوصاف و صفاتش می‌شناسیم، جز آن‌ كه درجه او از ما بالاتر است.

سپس از مقابل صف مسلمین می‌گذرد تا در مقابل صف شهداء قرار می‌گیرد و شهداء به او نگاه می‌كنند و می‌گویند: «لَا إلَهَ إلَّا اللَهُ الرَّبُّ الرَّحِیم» این مرد از زمره شهداء است، ما او را با صفات و روش می‌شناسیم، جز آن‌ كه او درجه‌اش از ما بالاتر است.

قرآن از آن‌جا نیز می‌گذرد تا می‌رسد به صف پیامبران و مرسلین‏، در آن‌جا به صورت یك پیغمبر در آمده و پیامبران به او نگاه می‌كنند و می‌گویند: «لَا إلَهَ إلَّا اللَهُ الْحَلِیمُ الْكَریم» ما او را به صفت و سیره و روشش می‌شناسیم، جز آن‌كه او داراى فضل و برترى بسیاری نسبت به ماست.

پس تمام پیامبران جمع شده و به نزد رسول الله(صلی‌الله ‌علیه ‌و آله) می‌آیند و می‌پرسند: « ای محمد، این شخص كیست؟!» رسول خدا(صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) می‌فرماید: این حجت خداست بر بندگانش.

قرآن سلام می‌كند و از آن‌جا می‌گذرد تا می‌رسد به صف فرشتگان و به صورت یک فرشته مقرب جلوه می‌کند، ملائكه می‌گویند: «تَعَالَى رَبُّنَا وَ تَقَدَّس» این فرشته را به صفات و روش می‌شناسیم، جز آن‌كه او نزدیك‌ترین ملک به خداست.‌
روایات، تصریح کرده‌اند که روز قیامت، قرآن کریم هم شفاعت می‌کند و هم شکایت؛ اگر در دنیا اهل تلاوت قرآن و عمل به فرامین آن باشیم، او از ما شفاعت کرده و در بهترین جایگاه‌های بهشت برین قرار می‌دهد، ولی اگر خدای ناکرده قرآن را مهجور قرار داده و اصلاً اهل تلاوت آن نباشیم و به دستورات آن عمل نکنیم، همین قرآن که رحمت و شفا است، روز قیامت از ما شکایت کرده و برای ما طلب عذاب می‌کند

قرآن از آن‌جا نیز می‌گذرد تا می‌رسد به پیشگاه حضرت «حق» تبارك و تعالى و خود را در زیر عرش به زمین می‌افكند.

خداوند تبارك و تعالى به او می‌فرماید: اى حجت من در روى زمین، شفاعت كن كه شفاعتت مورد قبول است. قرآن سر خود را بلند می‌كند و خداوند تبارك و تعالى از او می‌پرسد: بندگان مرا چگونه یافتى؟

قرآن می‌گوید: بعضى از بندگانت حق مرا محفوظ داشتند و بر من مواظبت داشتند؛ برخى دیگر حق من را ضایع كرده و سبك شمردند و مرا دروغ پنداشتند؛ و حال آن‌كه من حجت تو بر جمیع بندگانت بودم.

در این هنگام خداوند تبارك و تعالى می‌فرماید: سوگند به عزت و جلالم، من امروز بر اساس حجیّت تو، خلایق را به بهترین پاداش‏‌ها و نیكوترین ثواب‏‌ها اجر و مزد می‌دهم، یا این‌که به سخت‏‌ترین عقاب‏‌ها و دردناك‏‌ترین عذاب‏‌ها گرفتار می‌کنم.

سپس حضرت فرمودند: قرآن می‌آید و در مقابل مردى از شیعیان كه در دنیا قرآن را می‌شناخت و به آن عمل می‌کرد، می‌ایستد و به او می‌گوید: آیا تو من را می‌شناسى؟ آن مرد شیعه در پاسخ قرآن می‌گوید: نه نمی‌شناسم! قرآن می‌گوید: من آن كسى هستم كه در شب‌هاى تار، براى قرائت و تلاوت من، خواب را از چشم خود ربودى و به تدبر و تفكر در آیات من به بیدارى گذرانیدى و عیش و راحت خود را براى عمل به من تبدیل به رنج و زحمت و مشقت كردى؛ آگاه باش كه من امروز پشت‏ و پناه تو هستم، محل اعتمد و اتكاء تو می‌باشم.
قرآن از آن‌جا نیز می‌گذرد تا می‌رسد به صف پیامبران و مرسلین‏، در آن‌جا به صورت یك پیغمبر در آمده و پیامبران به او نگاه می‌كنند و می‌گویند: «لَا إلَهَ إلَّا اللَهُ الْحَلِیمُ الْكَریم» ما او را به صفت و سیره و روشش می‌شناسیم، جز آن‌كه او داراى فضل و برترى بسیاری نسبت به ماست

سپس قرآن، آن مرد شیعه را با خود به سوى پروردگار می‌برد و می‌گوید: اى پروردگار من، این بنده توست، او به واسطه رعایت حقوق من، خود را در مشكلات و رنج انداخت. خداوند تبارك و تعالى می‌فرماید: این بنده من را در بهشت داخل كنید؛ در این حال حضرت حق می‌فرماید: سوگند به عزت و جلالم، كه امروز به این عامل قرآن و به هر كس كه در رتبه و منزله او باشد، پنج چیز را عطا می‌کنم:

1. هرگز نخواهد مرد.

2. همیشه جوان خواهد ماند.

3. همیشه در سلامتی کامل به سر خواهد برد.

4. از رحمت خودم او را بی‌نیاز خواهم کرد.

5. هرگز گرفتار غم و اندوه نخواهند شد».[الکافی، كتاب فضل القرءان، ج 2، ص 596.]

 
چه کنیم قرآن نفرینمان نکند ؟

امام علی علیه السلام فرمود «و قرآن را بیاموزید، كه بهترین گفتار است، و آن را نیك بفهمید كه بهار دل‏هاست. از نور آن شفا و بهبودى خواهید كه شفاى سینه ‏هاى بیمار است، و قرآن را نیكو تلاوت كنید كه سود بخش‏ترین داستان‏هاست، زیرا عالمى كه به غیر علم خود عمل كند، چونان جاهل سرگردانى است كه از بیمارى نادانى شفا نخواهد گرفت، بلكه حجّت بر او قوی تر و حسرت و اندوه بر او استوارتر و در پیشگاه خدا سزاوارتر به نكوهش است. (نهج البلاغة / ترجمه دشتى، ص: 211)

امام علی (علیه السلام؟) فرمود : قرآن نورى است كه خاموشى ندارد ، چراغى است كه درخشندگى آن زوال نپذیرد ، دریایى است كه ژرفاى آن درك نشود ، راهى است كه رونده آن گمراه نگردد، شعله ‏اى است كه نور آن تاریك نشود، جدا كننده حق و باطلى است كه درخشش برهانش خاموش نگردد، بنایى است كه ستون‏هاى آن خراب نشود ، شفا دهنده ‏اى است كه بیماری ‏هاى وحشت انگیز را بِزُداید، قدرتى است كه یاورانش شكست ندارند، و حقّى است كه یارى كنندگانش مغلوب نشوند. (نهج البلاغه-ترجمه دشتى، صفحه 297)

این گونه روایات، تصریح کرده‌اند که روز قیامت، قرآن کریم هم شفاعت می‌کند و هم شکایت؛ اگر در دنیا اهل تلاوت قرآن و عمل به فرامین آن باشیم، او از ما شفاعت کرده و در بهترین جایگاه‌های بهشت برین قرار می‌دهد، ولی اگر خدای ناکرده قرآن را مهجور قرار داده و اصلاً اهل تلاوت آن نباشیم و به دستورات آن عمل نکنیم، همین قرآن که رحمت و شفا است، روز قیامت از ما شکایت کرده و برای ما طلب عذاب می‌کند. ان‌شاءالله که همه ما اهل تلاوت و عمل به قرآن کریم باشیم.