موانع وسوسه های شیطانی
شنبه, ۱۵ آذر ۱۳۹۳، ۱۱:۱۶ ق.ظ
موانع وسوسه های شیطانی
حقیقت صراط: توجه به این واقعیت كه همه از او هستیم این درس را به ما مىدهد كه از زوال نعمت ها هرگز ناراحت نشویم، چرا كه همه این مواهب بلكه خود ما تعلق به او داریم، یك روز مىبخشد و روز دیگر مصلحت مىبیند و از ما باز مىگیرد و هر دو صلاح ما است.
( ادامه مطلب )
و توجه به این واقعیت كه ما همه به سوى او باز مىگردیم به ما اعلام مىكند كه اینجا سراى جاویدان نیست ؛ زوال نعمتها و كمبود مواهب و یا كثرت وفور آنها همه زودگذر است و همه اینها وسیلهاى است براى پیمودن مراحل تكامل.
توجه به این دو اصل اساسى اثر عمیقى در ایجاد روح استقامت و صبر دارد.
بدیهى است منظور از گفتن جمله إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ تنها ذكر زبانى آن نیست، بلكه توجه به حقیقت و روح آن است كه یك دنیا توحید و ایمان در عمق آن نهفته است.
الَّذِینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ (بقره ـ 156)
(صابران) كسانى هستند كه هرگاه مصیبتى به آنها رسد، مىگویند: ما از آنِ خدا هستیم و به سوى او باز مىگردیم.
صابران، به جاى خود باختگى و پناهندگى به دیگران، تنها به خدا پناه مىبرند ؛ زیرا از دید آنها، تمام جهان كلاس درس و میدان آزمایش است كه باید در آن رشد كنیم.
دنیا جاى ماندن نیست، خوابگاه و عشرتكده نیست و شداید و سختىهاى آن نیز نشانهى بىمهرى خداوند نیست. ناگوارىها براى آن است كه زیر پاى ما داغ شود تا تندتر و سریع تر حركت كنیم، بنابر این در تلخىها نیز شیرینى است ؛ زیرا شكوفا شدن استعدادها و كامیابى از پاداشهاى الهى را بدنبال دارد.
مصیبتهایى كه از طرف اوست، تصرف مالك حقیقى و خداوند در مملوك خود است. اگر انسان بداند كه خداوند حكیم و رحیم است و او نیز بندهاى بوده كه قبلًا هیچ نبوده «لَمْ یَكُ شَیْئاً» (مریم، 67) و حتّى بعد از مراحلى هم چیز قابل ذكرى نبوده است «لَمْ یَكُنْ شَیْئاً مَذْكُوراً» (انسان، 1) خواهد پذیرفت كه من باید در اختیار او باشم.
او مرا از جماد به نبات، و از نبات به حیوان و از مرتبهى حیوانیّت به انسانیّت سوق داده و این حوادث را براى رشد و ارتقاى من قرار داده است.
منظور از گفتن جمله إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ تنها ذكر زبانى آن نیست، بلكه توجه به حقیقت و روح آن است كه یك دنیا توحید و ایمان در عمق آن نهفته است
همانگونه كه ما دانهى گندم را زیر فشار، آرد مىكنیم و بعد نیز در آتش تنور، تبدیل به نان مىكنیم تا مراحل وجودى او را بالا بریم.
شعار صابران «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» است. در حدیث مىخوانیم: هر گاه با مصیبتى مواجه شدید، جملهى «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» را بگویید. (درّ المنثور، ج 1، ص 377)
گفتن «إِنَّا لِلَّهِ» و یاد خدا به هنگام ناگوارىها، آثار فراوان دارد:
الف: انسان را از كلام كفر آمیز و شكایت باز مىدارد.
ب: موجب تسلیت و دلدارى و تلقین به انسان است.
ج: مانع وسوسههاى شیطانى است.
د: اظهار عقاید حقّ است.
ه: براى دیگران درس و الگو شدن است.
علاوه بر اینها توجه به این واقعیت كه همه از او هستیم این درس را به ما مىدهد كه از زوال نعمت ها هرگز ناراحت نشویم، چرا كه همه این مواهب بلكه خود ما تعلق به او داریم.
یك روز مىبخشد و روز دیگر مصلحت مىبیند و از ما باز مىگیرد و هر دو صلاح ما است.
توجه به این واقعیت كه ما همه به سوى او باز مىگردیم به ما اعلام مىكند كه اینجا سراى جاویدان نیست زوال نعمت ها و كمبود مواهب و یا كثرت وفور آنها همه زودگذر است و همه اینها وسیلهاى است براى پیمودن مراحل تکامل.
توجه به این دو اصل اساسى اثر عمیقى در ایجاد روح استقامت و صبر دارد.
بدیهى است منظور از گفتن جمله إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ تنها ذكر زبانى آن نیست، بلكه توجه به حقیقت و روح آن است كه یك دنیا توحید و ایمان در عمق آن نهفته است.
در حدیث مىخوانیم: هر گاه با مصیبتى مواجه شدید، جملهى «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» را بگویید
مردم در برابر مشكلات و مصایب چند دستهاند:
الف: گروهى جیغ و داد مىكنند. «إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً» (معارج، 20)
ب: گروهى بردبار و صبور هستند. «وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ»
ج: گروهى علاوه بر صبر، شكرگزارند.
«اللهم لك الحمد حمد الشاكرین لك على مصابهم» این برخوردها، نشانهى معرفت هر كس نسبت به فلسفهى مصایب و سختىهاست. همانگونه كه كودك، از خوردن پیاز تند، بىتابى مىكند و نوجوان تحمّل مىكند، ولى بزرگسال پول مىدهد تا پیاز خریده و بخورد.
پیام آیه:
ریشه ى صبر، ایمان به خداوند، معاد و امید به دریافت پاداش است. «الصَّابِرِینَ الَّذِینَ» ، «قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ»
