فضیلت ذکر گفتن با تسبیح کربلا

فضیلت ذکر گفتن با تسبیح کربلا

حقیقت صراط:  فضیلت و آثار و بركاتى كه براى تربت حسینى است، براى هیچ تربتى و قطعه‏اى از قطعات زمین نیست. خاك كربلا قطعه‏اى از بهشت است كه خداوند قادر متعال به واسطه قدردانى از یك فداكار در راه دین كه تمام هستى خود را فدا كرده، در آن خاك، بركت و فضیلت و شفا قرار داده است. ( ادامه مطلب )

كربلایش قطعه‏اى از جنت است‏                    باب نور و باب لطف و رحمت است‏

مهر

امام صادق علیه السلام تاریخچه ی ساختن تسبیح تربت را چنین بیان فرموده‌اند: «حضرت زهرا علیهاالسلام به عدد تكبیرها ریسمانی از پشم را گره زده بود (34 گره) و با آن ذكر می گفت. پس از شهادت حضرت حمزه سیدالشهدا علیه السلام از خاك قبر ایشان تسبیح ساخته می شد. هنگامی كه امام حسین علیه السلام به شهادت رسید مردم به جهت فضیلت و مزیتی كه تربت آن گرامی دارا بود، به آن روی آورده و از آن تسبیح ساختند»(مستدرک: ج 1 ص 248 )

حكایت:

عالم زاهد پرهیزگار حجةالاسلام و المسلمین مرحوم آقاى حاج شیخ محمدحسن عالم نجف آبادى قدس سره نقل فرمودند: «من در زمان مرجعیت مرحوم آیة الله آخوندى خراسانى(ره) كه در نجف اشرف مشغول تحصیل بودم مریض شدم و این بیمارى مدتى طول كشید و پرستارى مرا بعضى از طلاب در همان حجره مدرسه بر عهده داشتند. پس از چندى بیمارى من به قدرى شدید شد كه اطبا از شفا یافتنم مأیوس شدند و دیگر براى معالجه‏ام نیامدند، و من در حال تب شدید گاهى بیهوش مى‏شدم و گاهى به هوش مى آمدم.

یكى از رفقا كه مرا پرستارى مى‏كرد شنیده بود كه عالم زاهد مرحوم آیة الله آقاى حاج على محمد نجف آبادى قدس سره مقدارى از تربت اصلى حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) را دارد. او به منزل معظم له رفته و از وى خواسته بود كه قدرى از آن تربت را بدهد كه به من بخورانند تا شفا یابم. ایشان فرموده بود: من به قدر یك عدس تربت دارم و آن را گذاشته ام كه بعد از مرگم در كفنم بگذارند. آن آقا ناراحت شده و گفته بود: حالا كه ما از همه جا مأیوس شده و به شما پناه آورده‏ایم شما هم از دادن تربت خوددارى مى‏كنید؟ این بیمار در حال احتضار است و مى‏میرد.

مرحوم آیة الله آقاى حاج على محمد، دلش به حال بیمار سوخته و قدرى از آن تربت كه از جان خودش عزیزترش مى داشت به آن شخص داده بود. تربت را با آب مخصوصى كه وارد شده در آب حل كرده و به حلق من ریخته بودند . من كه در حال بیهوشى به سر مى‏بردم، ناگهان چشمان خود را باز كرده و دیدم رفقا اطراف بسترم نشسته‏اند، خوب دقیق شدم و آنان را شناختم و قصه تربت را كه به حلقم ریخته بودند برایم شرح دادند.

آیا جایز است انسان با تربت امام حسین(علیه السلام) تسبیح بگوید، و آیا تربت دارای فضیلتی است؟ امام(علیه السلام) جواب دادند... چه چیزی با فضیلت‌تر از تربت سید الشهداء است که اگر کسی که تسبیح تربت در دستش باشد و ذکر از یادش برود و آن‌را در دستش بگرداند، ثواب ذکر برایش نوشته خواهد شد

كم كم در خود احساس نیرو و نشاط كردم و حركتى به خود داده نشستم، دیدم نشاط بیشترى دارم برخاستم و ایستادم، و چون یقین كردم كه به بركت ترتبت مقدس امام حسین(علیه السلام) شفا یافتم حال خوشى پیدا كردم و به رفقا گفتم: از شما خواهش مى كنم كه از حجره بیرون بروید، چون مى‏خواهم زیارت عاشورا را بخوانم رفقا از حجره بیرون رفتند و من درب حجره را بستم و بدون احساس ضعف با آن حال خوشى كه قابل و صف كردن نیست مشغول خواندن زیارت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) شدم.» (نقل از كتاب "سیدالشهدا"، آیت الله شهید دستغیب، ص 166 )

اما در مورد تسبیح با تربت سید الشهداء(علیه السلام) امام کاظم(علیه السلام) فرموده است: شیعیان ما از چهار چیز بى‌ نیاز نیستند. حصیرى که بر آن نماز بگزارند(جانماز)؛ انگشترى که در دست کنند؛ مسواکى که با آن مسواک کنند، و تسبیح از تربت سید الشهداء(علیه السلام) که داراى سى و سه دانه باشد، هر گاه با آن ذکر بگویند خداوند برایشان در قبال هر دانه آن، چهار حسنه مى‌‏نویسد و هر گاه ذکر از یادشان رفته و تنها بر حسب عادت آن را در دست بگردانند، خداوند براى آنان بیست حسنه در نظر می‌گیرد.[ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق و مصحح: امینی، عبد الحسین، ص 279، ]

نکته جالب توجه در این حدیث این است که مجرد داشتن تسبیح تربیت امام حسین(علیه السلام) حتی بدون گفتن ذکر، نیز دارای ثواب است.

در روایتی دیگر از آن حضرت سۆال شد؛ آیا جایز است انسان با تربت امام حسین(علیه السلام) تسبیح بگوید، و آیا تربت دارای فضیلتی است؟ امام(علیه السلام) جواب دادند... چه چیزی با فضیلت‌تر از تربت سید الشهداء است که اگر کسی که تسبیح تربت در دستش باشد و ذکر از یادش برود و آن‌را در دستش بگرداند، ثواب ذکر برایش نوشته خواهد شد.[دار المرتضویة، نجف اشرف، چاپ اول، 1356ش]