ثواب پیاده رفتن به زیارت امام حسین (ع)
چهارشنبه, ۱۹ آذر ۱۳۹۳، ۱۰:۱۷ ق.ظ
ثواب پیاده رفتن به زیارت امام حسین (ع)
آنچه در راه طلب خسته نگردد هرگز پای پر آبله و بادیه پیمای من است
حقیقت صراط: زیارت سید الشهداء (ع) با پای پیاده ثواب بسیار دارد و مورد تأکید پیشوایان دین است . امام صادق (ع) فرموده است:....( ادامه مطلب )
هر کس به قصد زیارت امام حسین (ع) ، پیاده از خانه اش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام، برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از او می زداید.
معاویه بن وهب، از اصحاب امام صادق (ع) می گوید: خدمت آن حضرت رسیدم. در مصلای خود در خانه اش نشسته بود و پس از نماز با خداوند راز و نیاز می کرد. از جمله (در دعا نسبت به زائران قبر حسین (ع) ) می گفت:
«خدایا زائران قبر حسین را بیامرز، اینان که در این راه پول خرج می کنند، بدن های خود را در این راه در معرض قرار می دهند، خدایا رحمت کن بر چهره هایی که آفتاب، رنگ آنها را تغییر داده، صورت هایی که متوجه قبر ابا عبدالله (ع) است، چشم هایی که در محبت ما اشک می ریزد، خدایا این جان ها و بدن ها را به تو می سپارم، تا کنار حوض کوثر به هم برسیم.»
سنت زیارت پیاده از زمان ائمه (ع) تا کنون استمرار داشته و اجر بی شماری برای آن نقل شده است. فاضل دربندی می نویسد:
این پیاده بودن یا به جهت فقر زائر است که نشان می دهد این زیارت، برخاسته از شوق و محبت است، یا به جهت آن است که زائر، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردی و خورشید سپهر عصمت و شهادت، کوچک می شمارد و در راه او، رنج سفر پیاده را بر خود هموار می کند و هر دو ارزشمند است.
در عراق از سال ها پیش رسم بوده که هیئت ها، دسته ها و کاروان های کوچک یا بزرگ، در ایام خاصی، از بصره، بغداد و عمدتاً نجف، برای زیارت کربلا پیاده حرکت می کردند. این پیاده روی به ویژه در ایام زیارتی خاص، مثل نیمه شعبان، اول رجب، ایام عاشورا و اربعین بیشتر و پرشکوه تر است و اغلب، راه کنار ساحل فرات را انتخاب می کنند که از نجف تا کربلا حدود 80 کیلومتر است و چند روز طول می کشد. در این کاروان های زیارتی پیاده، علمای بزرگی همچون میرزای نایینی، آیه الله کمپانی و سیدمحسن امین شرکت می کردند. در این مسیر، دیدار با عشایر و فعالیت های تبلیغی انجام می گرفت و مرثیه خوانی هم برگزار می شد.
در ایام حکومت بعثی ها، این پیاده روی های پرشکوه، آن هم از طریق جاده غیررسمی کنار فرات، رنگ مبارزه و مخالفت با رژیم عراق هم به خود گرفت و یک بار هم در ایام اربعین حسینی، در سال 1397 ه.ق ، به درگیری های سخت میان نیروهای بعثی با انقلابیون شیعه و کاروان های زیارتی در طول راه و در حرم ابا عبدالله الحسین (ع) انجامید و کشته ها و مجروحان بسیاری داد و به «اربعین خونین» معروف شد.
هر کس به قصد زیارت امام حسین (ع) ، پیاده از خانه اش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام، برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از او می زداید.
معاویه بن وهب، از اصحاب امام صادق (ع) می گوید: خدمت آن حضرت رسیدم. در مصلای خود در خانه اش نشسته بود و پس از نماز با خداوند راز و نیاز می کرد. از جمله (در دعا نسبت به زائران قبر حسین (ع) ) می گفت:
«خدایا زائران قبر حسین را بیامرز، اینان که در این راه پول خرج می کنند، بدن های خود را در این راه در معرض قرار می دهند، خدایا رحمت کن بر چهره هایی که آفتاب، رنگ آنها را تغییر داده، صورت هایی که متوجه قبر ابا عبدالله (ع) است، چشم هایی که در محبت ما اشک می ریزد، خدایا این جان ها و بدن ها را به تو می سپارم، تا کنار حوض کوثر به هم برسیم.»
سنت زیارت پیاده از زمان ائمه (ع) تا کنون استمرار داشته و اجر بی شماری برای آن نقل شده است. فاضل دربندی می نویسد:
این پیاده بودن یا به جهت فقر زائر است که نشان می دهد این زیارت، برخاسته از شوق و محبت است، یا به جهت آن است که زائر، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردی و خورشید سپهر عصمت و شهادت، کوچک می شمارد و در راه او، رنج سفر پیاده را بر خود هموار می کند و هر دو ارزشمند است.
در عراق از سال ها پیش رسم بوده که هیئت ها، دسته ها و کاروان های کوچک یا بزرگ، در ایام خاصی، از بصره، بغداد و عمدتاً نجف، برای زیارت کربلا پیاده حرکت می کردند. این پیاده روی به ویژه در ایام زیارتی خاص، مثل نیمه شعبان، اول رجب، ایام عاشورا و اربعین بیشتر و پرشکوه تر است و اغلب، راه کنار ساحل فرات را انتخاب می کنند که از نجف تا کربلا حدود 80 کیلومتر است و چند روز طول می کشد. در این کاروان های زیارتی پیاده، علمای بزرگی همچون میرزای نایینی، آیه الله کمپانی و سیدمحسن امین شرکت می کردند. در این مسیر، دیدار با عشایر و فعالیت های تبلیغی انجام می گرفت و مرثیه خوانی هم برگزار می شد.
در ایام حکومت بعثی ها، این پیاده روی های پرشکوه، آن هم از طریق جاده غیررسمی کنار فرات، رنگ مبارزه و مخالفت با رژیم عراق هم به خود گرفت و یک بار هم در ایام اربعین حسینی، در سال 1397 ه.ق ، به درگیری های سخت میان نیروهای بعثی با انقلابیون شیعه و کاروان های زیارتی در طول راه و در حرم ابا عبدالله الحسین (ع) انجامید و کشته ها و مجروحان بسیاری داد و به «اربعین خونین» معروف شد.
ظهور قیامت آخرالزمان
6- « جهنم آشکار شد و بهشت بسیار نزدیک گردید» قرآن- که این آیه دال بر ظهور قیامت آخرالزمان است و لذا بسیاری از وعده های بهشتی و دوزخی خداوند امروزه از همین حیات دنیا محقق می یابد : « بترسید از روزی که هیچ کس از اعمال دیگران برخوردار نمی شود و هیچ شفاعتی پذیرفتنی نیست و هیچ مبادله ای هم ممکن نمی شود (مبادله اجر و عذاب ) و هیچ یاوری یافت نمی گردد و ... و والدین و فرزندان را نسبت به یکدیگر هیچ نسبت و نصرتی نیست و ... » آیاتی از قرآن- امروزه شاهد چنین وضعیتی در سراسر جهان هستیم.
از کتاب " خداشناسی امامیه جلد پنجم " استاد علی اکبر خانجانی
http://noorehasti.blog.ir/