با خدا باش پادشاهی کن

با خدا باش پادشاهی کن

حقیقت صراط:  جریان رودخانه ای را در نظر بگیر که از کوه سرازیر شده و به سمت زمینی پست در جریان است. اگر شناگر، هم‌مسیر جریان رودخانه باشد، اگر از سرعت رودخانه زودتر نرسد دیرتر نمی رسد. ولی اگر مخالف جریان شنا کند اصلاً نمی رسد و تنها خسته و زخمی می شود و بالاخره بوسیله جریان به سمت زمینی پست هدایت می شود.( ادامه مطلب )

حالا باید ببینیم این جریان چیست و رودخانه کدام است و چطور خود را به جریان این رودخانه بسپاریم تا به مقصد برسیم. این سۆال و جواب چندبار برای شما پیش آمده:

- خدا رو کجای زندگیت گذاشتی؟

- این چه حرفیه؟ خدا همه جا هست.

بله؛ خدا همه جا هست، ولی سۆال من این است که «تو، توی این زندگی پر زرق و برق و پرمسئله، خدا را کجا قرار دادی؟» خدا هست و البته همه کاره هم هست، ولی فکر ما چیست؟ رفتارمان چه می گوید؟ حرفهایمان چیست؟

حرفهای ما اینهاست:

- رفتم خرید اتفاقاً کیفم رو دزد زد!

- اگه با فلانی ازدواج کرده بود... !

- فلانی بچه نمی خواست، ناخواسته حامله شد!...

و خیلی حرفهای دیگر. به نظر شما اینها حرفهای کسی است که به توحید و خداوند حکیم ایمان و اعتقاد دارد؟ خدایی که قبل از بوجود آمدن ما روزی و سرنوشت ما را تعیین کرده است؟!

اشتباه نکنید. من هم قائل به جبر نیستم، که هر چه خدا بخواهد می شود و من و تو، بدون اختیار و مجبوریم؛ ما شیعه ایم و اعتقاد ما همان سخن امام صادق (ع) است که می فرماید: «لا جبر و لا تفویض بل امر بین الامرین». ما در یک چهارچوب جبری مختاریم؛ اما ما با هر انتخابمان مسیری را در زندگی مان رقم می زنیم. در این مسیری که خود انتخاب کردیم گاه حوادثی اتفاق می افتد که ما پیش بینی نکردیم این حوادث با امر و خواست خدا و بر اساس حکمت بالغه او بوجود می آید، چرا که ما در دنیا برای یک زندگی راحت و بی دغدغه و رویایی آفریده نشده ایم.

ما در هر لحظه از زندگی مان در دنیا، سر کلاس درس خداییم که هر لحظه هم به ما درس می دهد و هم از درس های داده شده امتحان می گیرد. البته گاهی هم با امتحان درس می دهد. این اعتقاد است که سخن حکیمانه قدیمی ها را معنا می دهد که «خدایا به داده و نداده ات شکر».
اگر خدا در مرکز مدار گردش زندگی ات قرار دارد، به نتیجه مطلوب رسیدن تو حتمی است. که قدما گفته اند «با خدا باش پادشاهی کن»

ولی این دلیل نمی شود که خودت را به سیل حوادث بسپاری و هیچ تدبیری نکنی و برنامه ای نریزی و منتظر باشی تا روزگار برایت رقم بزند. تو باید تفکر و برنامه و تلاش  داشته باشی و در کنار تمام آنها توکل به خدا و اذکاری مثل «لا حول و لا قوه الابالله العلی العظیم» تو را آرام و مطمئن می کند، که تو در این دنیا به وظیفه ات عمل کردی؛ که البته آنچه قرار باشد حتماً رقم بخورد و اگر خواست خداست غیر از آنچه تو تصور کردی باشد، پیش خواهد آمد ولی آنچه اهمیت دارد این است که تو به وظیفه ات عمل کرده باشی؛ که بزرگان فرموده اند: «ما مکلف به وظیفه ایم نه مکلف به نتیجه».

یعنی در زندگی در ابتدای امر از همه دانسته هایت استفاده کن و بهترین برنامه را بریز و سعی کن به نحو احسن به انجام برسانی و به هدفت برسی؛ اما اگر در این میان اتفاق هایی افتاد که نتوانسته بودی پیش بینی کنی، بدان از سمت خداست و هیچ اتفاقی بدون اذن و اجازه خدا نمی افتد و حتماً حکمتی دارد. ولی تو باید در هر لحظه بهترین عمل ممکن را انجام بدهی و با توکل و مدد از سمت خدا جلو بروی و بدانی خدا انشالله برایت خیری بزرگتر از آنچه فکر می کردی رقم زده است.

از پیشامدها نترس و در هر لحظه با تدبیر و توکل بهترین کار را بیاب و انجام بده و مطمئن باش که اگه تدبیر تو در راستای گردش آفرینش باشد، تو را از هر تنگنا و سختی بالاخره خارج کرده و به نتیجه مطلوب می رساند.

گفتم گردش آفرینش؛ کل نظام آفرینش در مسیری مشخص بر مدار الهی می گردد. مانند همان جریان رودخانه ای که گفتیم. که از کوه سرازیر شده و به سمت زمینی پست در جریان است. اگر شناگر، هم‌مسیر جریان رودخانه باشد، اگر از سرعت رودخانه زودتر نرسد دیرتر نمی رسد. ولی اگر مخالف جریان شنا کند اصلاً نمی رسد و تنها خسته و زخمی می شود و بالاخره بوسیله جریان به سمتی هدایت می شود.

پس اگر به این نظم و نظام آفرینش و گردش آن بر اساس حکمت اعتقاد داری، اضطراب و ترس از هیچ اتفاقی نداشته باش و بدان همه چیز در ید قدرت اوست واگر تو از قوانینی که از سمت او به تو رسیده پایبند باشی هر ماجرایی که پیش آید به سود توست و بقول معروف «هر چه پیش آید خوش آید».

اگر ترس به دلت می آید، با صدقات و خیراتی که انجام می دهی، ضررهای احتمالی از تو دور می شود، پس صدقه و کار خیر را همیشه داشته باش. ولی ترس را از خودت دور کن که بیجاست چراکه اگر تو، نام خدا بر لب و ذکرش در دلت باشد و در هر انتخاب رضای او را در نظر بگیری، شک نکن در مدار الهی قرار گرفته ای و با او بودن هر ترس و اضطراب را از بین می برد.

پس اگر خدا در مرکز مدار گردش زندگی ات قرار دارد، به نتیجه مطلوب رسیدن تو حتمی است. که قدما گفته اند «با خدا باش پادشاهی کن».