به راستی چرا در قیامت همه از هم فرار می‌کنند؟
به راستی چرا در قیامت همه از هم فرار می‌کنند؟
در قیامت اعمال صالح به کمک شما می‌آیند
حقیقت صراط: محاسبه اعمال به معنای این است که اگر انسانی کار بدی انجام داد به حساب می‌آید و اگر کار خوبی هم انجام داد ضبط می‌گردد:"فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ"(7-8 زلزلة).....( ادامه مطلب )
در این فرصت به گوشه ای از آیات پیرامون محاسبه اعمال اشاره خواهد شد :
1ـ"وَکُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَآئِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا
اقْرَأْ کَتَابَکَ کَفَى بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا
"[إسراء، 13ـ 14]
و
سرنوشت (نیک یا شوم عمل) هر انسانى را (که از غیب برایش مقدر شده و به
سویش پر زده، همانند طوقى) در گردنش لازم و ثابت کردهایم، و در روز قیامت
نوشتهاى را براى او بیرون مىآوریم که آن را باز و گشوده دیدار خواهد کرد.
(به او گفته مىشود) کتاب (اعمال قلبى و بدنى) خود را بخوان، تو خود کافى هستى که امروز حسابرس نفس خود باشى.
2ـ«وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ
وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ »[قمر،52ـ53]
و هر چه آنها به جا آوردهاند (از عقاید و اعمال) در نوشتهها (در کتابهاى عمل شخصى آنها و کتاب عمومى لوح محفوظ) ثبت است.
و هر کوچک و بزرگى (از عملها در آن) نوشته شده است.
3 ـ«کَلَّا
إِنَّ کِتَابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ، وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ،
کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ، ... کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی
عِلِّیِّینَ ، وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ، کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ،
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ »[مطففین، 7ـ21 ] ؛
چنین نیست (که
مىپندارند حسابى نیست)، بىتردید نوشتار و کارنامه کیفرى فاجران در سجّین
است ،و تو چه مىدانى که سجّین چیست ، نوشتار (جامع) رقمخوردهاى است (که
مجازات اعمال همه فاجران در آن است ، ... چنین نیست (که حسابى در کار
نباشد)، همانا نوشتار و کارنامه پاداش نیکان در علّیّین است، و تو چه
مىدانى که علّیّین چیست ،
نوشتار (جامع) رقمخوردهاى است (که پاداشهاى نیکان در آن است)،
که مقربان آن را مىبینند و فرشتگان در نزد آن حاضر مىشوند.
بدیهی
است که محاسبه اعمال همه بندگان عین عدالت است، اما این محاسبه به معنای
این است که اگر انسانی کار بدی انجام داد به حساب می‌آید و اگر کار خوبی هم
انجام داد ضبط می‌گردد :"فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ
وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ "[6و7زلزلة] ؛
پس هر که هم وزن ذرهاى کار خیر کند (جزا یا تجسم خارجى) آن را مىبیند ، و هر که هم وزن ذرهاى کار شرکند آن را مىبیند.
ذره‌ها در قیامت محاسبه می‌شوند
«فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا »؛( زلزلة: 7)
همین
چیزهایی که در فضا و در نور آفتاب معلقند و دیده می‌شوند، ذره هستند.این
آیه قرآن بیانگر این موضوع است که اگر شما کار کنید و تلاشی کنید، حتی به
اندازه یک ذره ضایع نخواهد شد.
فرض بفرمایید که شما ساعت کارتان تمام
شده و پنج دقیقه اضافه می‌مانید که نه مدیر می‌فهمد، نه بالادست می‌فهمد،
نه در سوابق اثر می‌گذارد و نه اضافه کار می‌دهند؛ اما خدا و کرام‌الکاتبین
این پنج دقیقه را می‌بینند و آن را در پرونده شما ثبت می‌کنند؛ که این آقا
بعد از ساعت خدمت، چون دید این کار مانده است، پنج دقیقه بیشتر کار کرد.
چنین چیزی را ما در هیچ جا، غیر از عرصه دین و ایمان دینی، سراغ نداریم.
یک‌جا
پول خوبی سر راه فردی قرار می‌گیرد؛ یک رشوه، هدیه، و او می‌تواند بدون
این که هیچ برگه و اثر انگشتی جا بگذار، امضایی بدهد و این پول را بگیرد ؛
اما محض رضای خدا نمی‌گیرد ؛ با اینکه می‌تواند و هیچ کسی از این ماجرا
خبردار نمی شود اما چون می‌داند که خداوند در همه حال نظاره گر اعمال او
است ، از آن پول حرام و عمل خلاف می گذرد.
این
را بدانیم و یقین داشته باشیم که همه این رفتارهای ما ثبت می‌شود و آن
وقتی به کار ما می‌آید که«یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ وَأُمِّهِ
وَأَبِیهِ وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ
شَأْنٌ یُغْنِیهِ
روزى که آدمى از برادرش مىگریزد ،و از مادر و پدرش ،و
از همسر و پسرانش ،براى هر انسانى در آن روز حال و کارى خواهد بود که او
را به خود مشغول دارد»( عبس: 34-37) است.
آن روز، روزی که انسان از
برادر خودش به خاطر کثرت التهاب، شدت، اضطراب و آشفتگی حاکم بر روز قیامت و
حساب و جزای الهی و مو از ماست کشیدن الهی می‌گریزد؛ آن روز چنان سنگین و
سخت است که«... یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا: ..کودکان را (از شدت
هول) پیر سپیدمو کند پرهیز خواهید کرد؟»؛( مزمل: 17) جوان را پیر می‌کند؛
انسان در آن روز از پدر و مادر خودش و از بچه‌اش و از همسر خودش می‌گریزد.
به راستی چرا در قیامت همه از هم فرار می‌کنند؟
«لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ »؛هر کسی به قدر خودش گرفتاری دارد که همان گرفتاری خودش برایش بس است و مجال این نیست که به فکر کس دیگری باشد.
چهره شناسی به روایت قرآن
