کسانی که نامشان در دیوان گناهکاران ثبت است!
کسانی که نامشان در دیوان گناهکاران ثبت است!
عالم بی عمل
عالم بی عمل که می گویند مِثل زنبور بی عسل است پیدا کردنش مشکل نیست، من و شما می توانیم هریک به مثابه یک عالم بی عمل باشیم، حتماً نبایست که علامه و دانشمندی باشیم که به علم خود عمل نمی کند، کافیست کمترین اطلاعاتی را در یک زمینه داشته ولی خود را از به کار بستن آن محروم سازیم، آن وقت می شویم مصداق عالم بی عمل.
همگامی علم و عمل
روایات فراوانی داریم که تأکید به همراهی علم با عمل دارند که دانستن آنها خالی از لطف نیست.
امام صادق علیه السلام فرمود:
علم
با عمل همدوش است (نجات و رستگارى انسان به هر دو مربوط است) هر که بداند
باید عمل کند و هر که عمل کند باید بداند، علم عمل را صدا زند اگر پاسخش
گوید بماند و گر نه کوچ کند
(مثلا کسى که میداند اطاعت خدا خوبست و لازم گویا همان دانستن او را بزبان حال صدا میزند و میگوید تو که میدانى اطاعت خدا خوبست اطاعت کن، اگر فرمان برد علمش ثابت و برجا ماند و گر نه با شک و شبهه و فراموشى از میان برود). (أصول الکافی / ترجمه مصطفوى / ج1 / 55 )
علم با عمل است که بارور شده و به ثمر می
نشیند. علما دو نوعند: عالمى که به علمش عمل مىکند، چنین کسى نجات پیدا
مىکند. و عالمى که عمل به علم خود را ترک مىکند، چنین کسى هلاک مىشود.
اهل جهنّم از بوى بد عالمى که علمش را ترک کند در اذیّت خواهند بود.
پشیمان
ترین و پر حسرتترین اهل جهنّم کسى است که بندهاى را بسوى خدا دعوت کند و
آن بنده قبول نماید و خدا را اطاعت کند و داخل بهشت شود، در حالى که
دعوتکننده از دستور خداوند سرپیچى کند و بخاطر ترک علمش و دنباله روى از
هوس و معصیتش نسبت به خداوند داخل آتش شود.
(أسرار آل محمد علیهم السلام / ترجمه کتاب سلیم/381)
علم و دانش ودیعه و سپرده خدا است در زمینش، و علماء و دانشمندان أمناء و درستکاران اویند بر آن علم، پس کسى که به علم خود عمل کند امانت و سپرده او را اداء نموده و پرداخته، و کسى که به علمش عمل نکرده (نامش) در دیوان و کتاب نادرستکاران نوشته مىشود.
(بنادر البحار (ترجمه و شرح خلاصه کتاب العقل و العلم و الجهل) ترجمهفارسى166)
امام على علیه السّلام بر منبر فرمودند: اى مردم هر گاه علمى بدست آوردید به آن عمل کنید و رستگار شوید. عالمى که به علمش عمل نکند مانند جاهل است که سرگردان است و نمىداند چه بکند بلکه به این عالم که علمش را رها کرده و دنبال هوى مىرود حجت و برهان تمام است و او مىداند که کارهایش بر خلاف است و راه کج را تعقیب مىکند. او مانند جاهل سرگردان مىباشد و دنبال گمراهى مىرود، شما هرگز کج نروید که گمراه مىشوید و در شک و تردید قرار نگیرید که کافر مىشوید و خود را راضى نگه ندارید که در امور دین مسامحه خواهید کرد و زیان خواهید دید.
شما باید همیشه دنبال حق باشید و فقه بیاموزید و گول نخورید و فریب ندهید، بهترین شما آن کسى است که از خداوند اطاعت مىکند باید آسوده باشد و خوشحالى کند و هر کس نافرمانى دارد باید مأیوس و پشیمان باشد. (مشکاة الأنوار / ترجمه عطاردى /130 ) اما برای روشن شدن مقصود و منظور این روایات نیاز است بدانیم، عالم کیست و از چه جایگاهی برخوردار است.
عالم کیست
در روایات و احادیث می توان تعریف روشن و صریحی از عالم به دست آورد. امام صادق علیه السلام راجع به قول خداى عز و جل (تنها بندگان دانشمند خدا از او ترس دارند) فرمود: مراد به دانشمند کسى است که کردارش گفتارش را تصدیق کند و کسى که چنین نباشد عالم نیست. (أصول الکافی / ترجمه مصطفوى/ج1 )
مردم
به طرف امام على علیه السّلام روى آوردند و گفتند: یا امیر المۆمنین ما را
از فقیه اطلاع دهید، فرمود: آرى من اکنون فقیه واقعى را به شما معرفى
مىکنم،
فقیه کسى است که مردم را به
گناه وادار نکند و از رحمت خداوند مأیوس نگرداند. فقیه باید جامعه مسلمین
را از عواقب اعمال خودشان برحذر دارد و عذاب خداوند را به آنها گوش زد
سازد، و قرآن را فراموش نکند و به چیزهاى دیگر روى نیاورد، در آن قرائتى که
فکر و اندیشه نباشد خیرى نیست و در عبادتى که فقه نباشد فائده نخواهد بود و
در عبادتى که تقوى نباشد اثرى و فائدهاى نیست.
(مشکاة الأنوار / ترجمه عطاردى/ 128) عالم حقیقی، عالمی است که در راه خدا قدم برداشته و سعی در فهم معارف الهی دارد معارفی که خود نیز کمر به عمل بدا نها بسته تا بدان واسطه به وصال خداوند متعال رسد.
جایگاه عالم
روایت در باب جایگاه عالم و دانشمندنیز بسیار است که آگاهی بدان موجب تمایل و رغبت آدمی به سوی کسب علم و دانش می گردد. اما در این میان باید توجه داشت که این علم باید با عمل همراه گردد. امام صادق «ع» از پدرانش، از پیامبر «ص»: آن کس از مردم بیشتر ارزش دارد که داراى علم بیشتر باشد، و هر که علمى کمتر دارد کمبهاتر است. (الحیاة / ترجمه احمد آرام ج2 ) امام علی (علیه السلام) : ارزش هر کس باندازه دانائى اوست.( الإرشاد للمفید / ترجمه ساعدى/290 )
پیامبر «صلی الله علیه و آله»: برترى عالم بر عابد، همچون برترى ماه بر دیگر ستارگان است در شب چهاردهم ماه. (الحیاة / ترجمه احمد آرام / ج2 )
